jueves, 22 de octubre de 2009

Xino Xano and Garmin

Sabado 17

Buf menudo día me espera, me acabo de levantar y ya me noto la cabeza cargada, madre mia, me voy a desayunar algo haber si de esta manera consigo apaciguar el malestar que tengo, bueno ahora que tengo las pilas cargadas, me dispongo a ir al Pabellón Mar Bella a recoger los dorsales para participar en la Garmin, una vez llegamos solo teníamos 4 personas delante ya que abrían puertas a las 10:00, al rato aparece David junto dos compañeros mas, entramos y nos dan 5 sobres con diferentes números, de allí, nos dirigimos a otro punto donde nos dan una bolsa con la camiseta de la Garmin, una barrita, una bebida etc..Al salir les comento que si el numero de dorsal no es importante dado que nosotras somos un grupo de féminas y de alguna manera tendrá que estar diferenciado, mi compañero dice que no, que total no hay premio para los tema sprint por categorías solo para el primero, en fin me quedo con el dorsal 3996….
Acabo el día yendo de compras y aprovechando para ir a un centro especializado de intolerancias para que me asesoren un poco, aprovecho para comer fuera y me voy a la gran cita que creo que como ya sabréis todos, este Sábado 17 de Octubre se organizo una marcha en memoria de nuestro (Xavalin ,alias maasai) XAVI NOVELL.
Este tipo de eventos, me emocionan muchísimo y no quería faltar , el problema es que se subía desde St Celoni al Turó del L’home en bici, con lo cual descarte hacerlo dado que llevo desde Julio sin tocar la bici, bueno la he cogido algún día pero sin pasarme, así que como no quería ser un lastre y como tampoco estaba preparada psicológicamente para subir ese puerto decidí acudir a la cita en coche…


Va por ti Maasai




Llegamos a las 17:15 y justo en el Pabellón deportivo en la zona de aparcamiento vi a Arnau Planas, uno de los organizadores de tal evento, charlamos un rato y me fui al punto de partida de la marcha, allí intente visualizar si veía caras conocidas , hable con Noé, Carol, Mariona etc…
Y antes de que salieran cogimos el coche y subimos por Santa Fe, hasta llegar a la cadena, decidimos subir andado hasta llegar a la cima

Subiendo las rampas del Turo




Visualicé el horizonte y las vistas que se apreciaban en aquel momento eran espectaculares, como si la presencia de Xavi estuviera allí iluminando el camino ( era la primera vez que subía)

La luz del Maasai



comenzó hacer bastante frio, de hecho desde abajo que estábamos a 15 grados a la cima que estábamos a 5 grados…buf que os voy a contar si la gran mayoría estuvisteis allí, yo me tuve que ir ya que al día siguiente participaba en la Garmin Triathlon, La clínica donde trabajo ha organizado diferentes eventos para patrocinarse y no podía negarme, así que aunque no me apeteciera ir había que hacerlo..Mientras íbamos bajando coincidí de nuevo con Noe y con los padres de Xavi, me pareció ver que la chica que estaba vestida de ciclista era Mariona, pero no pude saludarla ni presentarme aixx…Holaaaaaaaaaaaaaaa
Fue un homenaje muy emotivo, lleno de sentimientos rabia y impotencia….El próximo año estaré allí superando cada repecho..


Domingo 18 Octubre


Bueno pues después de un largo mes sabiendo que tenía que acudir a dicha cita, por fin ha llegado buff al principio no me apetecía nada ya que estaba desmotivada y total para lo que iba hacer, pero cuando llegue a la Villa Olímpica y me reuní con las compañeros al ver el ambiente, la gente, esos magníficos cuerpos ohhhhh pues una se empezó a animar, nosotras competíamos por equipo Patricia nadaba, Flor corría y yo en bici …A medida que se acercaba la hora de salida, cada vez me ponía más nerviosa, pero a su vez tenía muchas ganas de salir y darlo todo, de hecho me puse en la bici el cartel en memoria de Xavi y sabía que iba a ser diferente.

Y así fue, cuando salí empecé a pedalear, disfrutando como hacía tiempo , solía tenía que hacer 20 km, pero a todo GASSSSSSS …Mi compañero me comento que al salir rodara con cadencia para calentar y así evitar una lesión para después ir atrancada, para tener más velocidad y así fue.








Empiezan los nervios, intento asomarme a ver si viene Patricia para hacer el relevo, no la veo, van llegando compañeros de otros equipos de la misma clínica, buff por fin llega, le quitamos el chip y me lo pone Flor salgo corriendo hacia la salida, me subo a la bici y intento coger mi ritmo, al poco tiempo empiezo a bajar piñones y al ataque miro la velocidad buf 35, 36 y subiendo madre mía, no me lo puedo creer, voy finalizando la primera vuelta ups viento de cara, intento protegerme pero voy más rápido que ellos y los que me engancho a rueda van más rápido que yo así que me trago todo el viento , inicio la segunda y última vuelta, escucho como me anima la gente y eso hace que le ponga un poquito más de chispa, alcanzando picos de 45,46 km buf que pasada

Foto sacada de garmin




http://www.garminbarcelonatriathlon.com/galeria20092.php


y lo mejor es que me siento bien, con fuerzas y continuo hasta que llego a la bifurcación donde nos obligan a bajar...


Cambio de chip, uy uy



Tras superar el recorrido y con magnificas sensaciones voy corriendo para dar el relevo a Flor, cambio de chip y dorsal, buff que pasada, que manera de DISFRUTAR (que ganas tenia de volver a sentirme así). Decido cambiarme de calzado para ir mas cómoda a buscar la medalla y ver la entrada de mi compañera, la cual no vimos entrar, pero si nos dijo que había tenido unas sensaciones magnificas y que había reducido su tiempo de 22 min a 19 min buaa nos hemos salido…


Parte de los equipos



PD: Para mas sorpresa al llegar el Lunes a la clínica nos llaman por teléfono para felicitarnos al haber quedado 1ªFEMINAS TEAM, lo malo que no sale reflejado ya que el numero de dorsal que llevábamos era de la del grupo mixto….ARGG ves como era importante tener el numero de dorsal bien..No importa... nosotras lo sabemos

7 comentarios:

  1. Vaya, Clara, qué alegría verte de nuevo al pie del cañón y disfrutando a tope.
    Estupenda noticia!

    ResponderEliminar
  2. Ánimo y ya veras como poco a poco volverás a "poner la tuerca". Por cierto, ¿tú trabajas en la Teknon?. Es que tengo una amiga que trabaja de enfermera ahí.

    ResponderEliminar
  3. Enhorabuena Clara por disfrutar de nuevo del deporte, hoy es un gran día leer una crónica tuya con muy buenas sensaciones por tu parte es motivo para estar contento, pronto seras mejor de lo que has sido y a los que te queremos se nos alegrara el corazón al ver que de nuevo eres feliz sobre la bici.
    Arriba esa campeona.

    ResponderEliminar
  4. Es la mejor manera de volver a disfrutar encima de la bici aun yendo a tope: hacer las cosas sin presion, pensando solo en pasarlo bien.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Felicitats Clara!!! així es fan les coses, amb alegria!!!

    ResponderEliminar
  6. enorabona Clara per la cursa! segur q ha sigut una bona experiencia, jo he vist aquesta tarda el resum per la tele!

    petonets!

    ResponderEliminar
  7. Felicitats Clara!! i quina roba mes xula que portabeu a laGarmin!! ens veiem haviat!! Gas a la Burra!! ;)

    ResponderEliminar