domingo, 14 de junio de 2009

Sigo en carrera

Centro Medico Teknon



Ya sabia yo, que no iba a resultar fácil esta carrera, es como si retomara lo que en su día quise dejar. Tantas pruebas, las mismas preguntas, los mismos tratamientos y para que?.
Pues para nada, ya que no dan con el virus, bacteria o lo que sea... Pero hay algo eso lo se.

No es normal que en 2 años haya tenido enfermedades, gripes, gastroenteritis etc..., cuando nunca he estado enferma, bueno!! alguna gripe y poca cosa mas, pero desde que comencé con los vómitos en Agosto del 2007, no he parado de tener cosas (vamos me tenían que haber llamado Dolores,ja ja ).

Relatar o hacer una crónica de esta semana podría resultaros muy aburrida, dado que lo único que he hecho es dormir e ir de la cama al sofá, leer, aunque lo cierto es que no me apetece mucho. Me está doliendo constantemente la cabeza y dudo que centrarme en la lectura sea lo mas apropiado, así que mi rutina diaria es la siguiente:

Me despierto temprano, 7:30-8:00 desayuno y me vuelvo acostar (tengo que ser buena, así que me esfuerzo mucho a serlo).
Me levanto de cama sobre las 10:30 y me voy a la ducha.
Luego al sofá, y es entonces cuando me pongo música y intento no perder la conexión con este mundo, leo vuestras crónicas, miro paginas web, facebook etc.

La mañana me pasa bastante rápida, llega Carlos (mi marido), comemos, el se va trabajar y es cuando comienza mi sesión de cine, llego a ver hasta 3 películas,

Relax



Si!! Si!! deberéis pensar... buf!! que vida... pues os aseguro que os la cambio por irme a trabajar y continuar con mi vida. Luego cena, charla y me suelo conectar al MSN, y a dormir así cada día.

Pues a lo que íbamos, mi supuesto diagnóstico, ese que ya empieza a dudar de nuevo. Esto lo que hace que me desespere, está claro que tengo que tener paciencia, pero entender mi posición es como una película de terror, la historia se repite.

Esta semana he estado hablando con mi jefe y varias compañeras de trabajo y me aconsejan que lo mejor sería ir al Hospital Clínico, al departamento de infecciosos, y que me realizaran un estudio exhaustivo, pero hasta que los doctores se pongan en contacto. En fin que son bastante lentos estos tramites. Por otro lado ya tengo hora para hacerme un Tac craneal y una resonancia de hígado y páncreas. No se que especulan ahora, pero estoy dispuesta hacerme todas las pruebas necesarias para que den con lo que tengo.

Resulta complejo pero yo que soy la primera que les aconsejo a mis pacientes que si en algún momento tienen dudas, nunca miren nada por internet, ya que puede llegar a confundir o mal interpretar, que lo mejor es realizar una llamada al doctor para garantizar su tranquilidad. No me excuso, pero disponer de tanto tiempo hace que también empieces a especular (Seria genial llamar al Doctor House), mirado por la red vi una patología que podría coincidir con todos y cada uno de mis síntomas que son muchos, tal vez os suene Candida Albicans:
http://www.candidiasiscronica.org/Candida%20Albicans%20por%20Lindsay%20Duncan.htm


Di con ella al leer un articulo, sobre la Mononucleosis, en la revista Runners, deben ser las ganas de saber contra que tengo que combatir, pero bueno seguiremos las indicaciones del médico y seguiré esperando, aunque ahora pienso, no será todo de la boca, de los brakers???

Uhmmm!!!!!!!!!, continuará





Hasta mi trabajo echo de menos

11 comentarios:

  1. Prefiero aburrirme con los relatos de este parentesis (cosa que no es asi) que estar tres meses sin saber nada de mi amiga.
    Sigue cuidandote un beso.

    ResponderEliminar
  2. Vaya putada.
    Tiene que ser muy malo estar fastidiado y no saber de que.
    Yo tb he estado mucho tiempo sin trabajar y no te lo cambio.
    Lo unico que puedo hacer,es mandarte muchos animos y paciencia.
    Esperemos que pronto tengas la respuesta que esperas.

    ResponderEliminar
  3. Uff, eso ya entra en el tema que no me gusta: Luchar contra un enemigo que no conoces!
    No hay nada peor.
    Joo, deseo sinceramente que descubran cuanto antes que es lo que te pasa y así, puedas entrar en esa lucha con todas tus fuerzas sabiendo contra que enemigo habras de dar combate.
    Un abrazo muy fuerte. Si algun dia te apetece dar un paseo por el monte de tranki, yo suelo subir con los perros, asi que ya sabes, me pegas un toque y damos un paseo y luego tomamos un helado.

    ResponderEliminar
  4. Venga Clara, tienes todo nuestro apoyo.

    En cuanto "vuelvas" organizamos una quedada por tus tierras, ok?

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. A ver si es verdad...lo de que te pasas por la tienda ;)

    ResponderEliminar
  6. ánimos, yo vuelvo este finde ha currar tras 10 meses de paro!!

    ánimo!

    ResponderEliminar
  7. Vamos Clara, mucho ánimo y coraje, en estos momentos delicados es cuando hay que sacar lo mejor de uno mismo, te mando un fuerte abrazo y una pronta recuperación.

    ¡Un fuerte abrazo!

    Eduardo.

    ResponderEliminar
  8. Clara, el que no et mata et fa més forta!!!! Ànims i a seguir lluitant!!!

    ResponderEliminar
  9. Molts anims Clara!!! I com molt bé dius a fer totes les probes que calgui per tal de deixar el problema solucionat definitivament!! Vinga que en aquesta carrera hi ha una Vencedora indiscutible hi aquesta ets tu!!
    Una abraçada!!

    ResponderEliminar
  10. gràcies per tot maca!
    i molta salut , cuida't i molts ànims també que segur que avia't ens trobem de 9 en alguna trinxada !!!


    records.

    ResponderEliminar
  11. Animo y paciencia, estate "tranquila" que seguro que estas en buenas manos y daran con ese maldito bichito que te esta haciendo esto. Mientras tanto cuidate y no dejes de estar en contacto con el mundo. Un beso.

    ResponderEliminar