lunes, 30 de agosto de 2010

Un sabado diferente

Sabado 28 Agosto



Como norma general, no suelo hacer crónicas de mis salidas, pero en esta ocasión la merece.

Todo empezó de la manera más absurda, el viernes se me ocurrió plantearle a Carlos (mi pareja)) de hacer una salida larga con algún puerto más exigente, así que le plantee hacer el Turó del Home, Sta Fé o Collformi, el acepto la propuesta pero eso sí, tendría que asegurarme del trayecto, ya que el jueves tuvimos un pequeño percance y me despiste con la ruta….Y como estos puertos solo los hemos subido en rutas de BTT…

Pues para asegurarme, escribí un email a Noé (http://www.lacabrasiempretiraalmonte.com/) y me respondió enseguida, ofreciéndome su compañía y así hacernos de guía, evidentemente no podía dejar escapar una oportunidad así, aunque por un momento pensé, buf menudos palos nos va a dar….
Quedamos a las 7:45 en la rotonda de Vilassar, eso significaba que deberíamos salir de casa a las 7:00, la noche anterior salimos a cenar con unos amigos y llegamos a casa tarde, nos fuimos a dormir a la 1:30 y eso se noto cuando el despertador empezó a sonar a las 6:15, buf creo que Noé, me paso su preciado oso, pues no me apetecía para nada levantarme, si lo hice fue porque había quedado con ella, os lo aseguro…
Así dimos comienzo a nuestra ruta, empezamos a rodar dirección Vilassar, a un ritmo bastante agil,



sin prisas y viendo como se despertaba el día, junto a nosotros




al llegar a la rotonda ya estaba allí Noe, me sorprendió ya que pensé que su oso le habría secuestrado, pero no fue así , pudo combatir con su os y eso requería una felicitación…

Ha ganado al oso...




Subimos por la carretera de Vilassar, hasta llegar a Argentona para subir por la carretera de Dosrius y subir Can Bordoi, íbamos charlando y comentando varios temas, eso si sin dejar de pedalear y con un buen ritmo..Cogimos un desvió dirección Llinars para enlazar luego con la C35 dirección St Celoni, donde allí, decidimos subir por Campins ,

Noé y Carlos..bla bla bla





iniciamos el ascenso los tres juntos, en cabeza iba Noé, si si jugaba con ventaja ya que conocía la ruta, mi objetivo era no bajar la cadencia a menos de 70 y así fue, empecé a subir con un buen ritmo y siendo bastante constante en mi pedaleo, el puerto impresionante, unas vista preciosas que te trasportan a un lugar mágico, lleno de tranquilidad, sin tráfico, solo tú y tu bici, el viento, la respiración y una compañía muy agradable…A mitad del puerto cuando llevaba unos 9 kms me quede sin agua, así que empecé a jugar con los cambios, poniendo plato para ver que sensaciones tenia y pasar a Carlos para pedirle agua, pero cuando estoy a su altura me pide la cámara de fotos y me hace una foto, así que no le pido el agua..



Subiendo Sta Fe







Al rato se une un ciclista que sigue mi rueda, durante toda la subida sin hacer nigun relevo, al poco de coronar, veo a lo lejos un maillot negro junto a Carlos, ups ese , es de forobici ( Foro donde soy participe) pues debe ser, o Aspid o Bruce, apretó para ponerme a su altura y si es David( Bruce) que alegría verlo, hacia tanto que no nos veíamos


Junto a Bruce (David)



llegamos al restaurante, casi cerca del corte para subir al Turó, que se decidió no subirlo ainss, paramos para retomar energía, saludarnos, y hacer unas fotos para recordar el momento, el chico que venía a rueda me pide disculpas, por no poder hacer ningún relevo, que cuando iba hacerlo yo ponía plato y me distanciaba bastante y que bastante le costaba seguir mi rueda como para hacer un relevo.. Le comento que no pasa nada, que no se preocupe, no acompaña en el desayuno mientras comentamos rutas y salidas varias.

Un encuentro casual...



Ahora tocaba bajar por Mosqueroles, pero primero repostamos en una fuente, umm que agua mas buena, iniciamos el regreso, primero un par de rampas para entrar en calor y ya se inicia el descenso, intento regularme para ir juntos, pero me resulta difícil ya que me encantan las bajadas, pero en una curva visualizo un coche y una moto, en la cuneta junto dos ciclistas una de ellos en el suelo , me paro y les pregunto qué ha sucedido, al parecer no ha mantenido la distancia con su compañero ciclista y al intentar esquivarlo, se ha caído en la cuneta, golpeando su cuerpo y sin saber muy bien las heridas, se observaba la nariz sangrando..Nos preocupamos por su estado y nos dicen que habían llamado una ambulancia, nos comentan que si la vemos que les indiquemos donde está.. Al ver el accidente, el resto de bajada lo hago con muchísima más prudencia de lo habitual, llegamos a Sta Celoni y volvemos a coger la C-35, en esta ocasión con el viento de cara, buff que palo, menos mal que Noe, tiene fuerte y tira ella j aja .Al pasar por el cruce que nos lleva al Collet, nos comenta Noe, que por que teníamos prisa, pero que en otra ocasión pararíamos a comer un helado ummm..( Es que tenia comida familiar, y debía estar a las 14:30) pero la hora nos acechaba…Subimos por el Collet y bajamos por Vilassar donde nos despedimos de Noe, a nosotros aun nos quedaban unos cuantos kms, pero el reloj marcaba 13:30 buf que justo , así que decidimos coger el tren, llegamos a casa justos justos, ducharnos y llegar a la comida, cuando ya habían atacado la paella de bogavante umm que buena…


Una salida diferente, llena de buenas sensaciones, junto aun recorrido precioso y que decir de la compañía j aja…


No se pudo resistir...

10 comentarios:

  1. Así me gusta, los de forobici subiendo puertos juntitos y a plato, ¡ummm! ¿he dicho a plato?

    El Turó lo tengo anotado en mi lista de pendientes así que cuando vaya por allí (en breve) espero que me acompañes. Noé y David ya me han dicho desde el foro que si pueden se apuntan.

    ResponderEliminar
  2. Ei sister!

    La competición da muy buenos momentos cuando hacemos una buena carrera, hacemos un podium; pero también malos momentos: una lesion, una caida, una mala carrera. Pero de lo que nunca tenemos que olvidarnos es de los grandes momentos, sensaciones y recuerdos que nos deja salir a rodar por ocio esos momentos dan chispa a continuar con el deporte que has elegido!

    A la vuelta de la esquina llega una nueva temporada. A cogerla con gran ilusión. Es hora de sacrificio, pero llegarán las recompensas.

    ¡¡¡TOCA CURRARSELO!!!

    Te deseo mucha suerte!

    Ciaooo :)

    ResponderEliminar
  3. Ei Clara!!! Aquest finde tothom ha anat al Montseny!Quines ganes que tinc de pujar el Turó i a Santa Fe, ja que fa temps que no vaig per allà...I a més amb bona companyia totes aqueses sortides són més especials!
    Per cert, molt xulo el reportatge de la Pedals de Lava! Ara ja tens totes les "pedals" fetes!
    Cuida't
    Marionabtt

    ResponderEliminar
  4. Eiii, yo lo pasé genial. Con salidas asi incluso soy capaz de vencer mi oso interior todos los fines, jajaja
    Estoy segura que repetiremos, ademas ahora que se acaba la temporada y podras salir mas a menudo a tu bola.
    Gracias por la foto con el perritoooo, me encanta. La he cogido prestada para mi cronica ;)

    ResponderEliminar
  5. Buenas

    Como que pensaste que era yo, si lo fuera no me habrias cogido jeje, felicidades maquinilla, siempre un placer leer tus relatos

    saludos Aspid

    ResponderEliminar
  6. Clara!! Es que veu agafar la millor guia per anar al Turó, tot i que al final no hi pugessiu, nosaltres sí que hi vem anar amb les de muntanya! Lo millor, a part de la bona companyia, són les bones sensacions i la paella, jejeje

    ResponderEliminar
  7. Ahhh Mariona, me habia olvidado. Ahora estan saliendo "pedals" por todos los lados, asi que aun queda para tener la coleccion de "pedals" al completo.
    Ahora hay la Pedals de Leon, Pedals de Suro, Pedals de Serrallonga, Pedals del Cister...otra en sudamerica "pedals de Andes" y alguna mas que surgirá. Los de la Pedals venden el nombre como una franquicia y cualquiera que quiera poner el nombre de "Pedals" en su ruta, solo tiene que pagarles.
    Ya ves, al final habrá tantas "pedals" que perderá la gracia :(

    ResponderEliminar
  8. Hola, me llamo maria, siento mucho ser una intrometida, pero busque en internet acerca de"alergia a la ordodoncia"y encontre tu blog de casualidad.
    Ante todo te doy mil gracias x haberlo escrito porque asi pude darme cuenta de lo k me pasaba.
    En fin yo hace un par de años que llevaba ortodoncia y empece a tener problemas, no solo estomacales, tb de riñones(ultimemente apenas me aguantaba la orina)respiratorios, me salio dermatitis por todo el cuerpo con unas heridas enormes que tardaban en curarse un monton....... y no solo esto sino que en la bendita seguridad social me decian que era algo normal de la primavera y cosas asi(increible lo k hacen x no mirarte bien).
    Bueno lo dicho mil gracias por haber escrito el blog xk dsd entonces decidi,retirarme la ortodoncia mejorando notablemente y hacerme la pruba d alergia a metales(dando positivo en niquel).A pesar d k tdavia tengo un poko d drmatitis.¿sabes cuanto se tarda en desintoxicar el cuerpo?.Un saludo muy grande

    ResponderEliminar
  9. Muchisimas gracias a todos, por vuestros animos, por la compañia y poder compartir estas rutas junto a vosotros...

    Maria, pues no sabes lo que me alegra, saber que a traves de mi blog puedo ayudar a otras personas a poder evitar la tortura que vivi, cualquier consulta no dudes en ponerte en contacto conmigo mi email
    (clarasoms@gmail.com)

    ResponderEliminar
  10. Hola Clara me alegra leer que sigues disfrutando de la bici y en tan grata compañia, que envidia, con esas carreteras, esas maravillosas vistas, veremos si este año puede ser, tengo unas ganas locas de volver a Barcelona, me dejaras una bici? tu sabes que mis vacaciones son en epoca de cole y además tengo que convencer a Stella que tiene otros planes, pero bueno por intentarlo que no quede, eso si no me pidas relevos que tu vas como una moto.
    Nos vemos algún día en la carretera, un fuerte abrazo para ti Carlos la cabra y David cuando los veas.

    ResponderEliminar